Op zoek naar een nieuwe ziel

Grondig veranderde volkswijk de Kamperpoort wil oude waarden behouden

Hoe zit het met de ziel van de Kamperpoort? Die vraag stond gisteravond centraal tijdens een bijeenkomst, georganiseerd door Ontmoetingshuis Moderne Devotie. De volkswijk van weleer is grondig vernieuwd, de vraag is hoe de oude ziel te verbinden met het heden.

PIETER STEENBERGEN

Mink de Vries van Moderne Devotie heeft zich grondig voorbereid op deze avond vol nostalgie in Buurtcentrum Ons Eigen Huis aan de Mussenhage. Hij heeft oude foto’s opgespoord en zich verdiept in persoonlijkheden die de buurt smoel gaven. Zoals de in 2005 overleden Tonnie Meijberg, de kasteleinsvrouw van het gelijknamige café. In de volksmond bekend als café de Kippe.

,,Ze kwam uit Olst en wist, net als Elles Hetebrei nu, een huiskamersfeer te creëren. Ze was een soort sociaal werkster, een vertrouwenspersoon, je kwam er niet alleen om een biertje te drinken. Een mensenmens. Maar schaadde je haar vertrouwen, dan was het goed mis”, duidt De Vries het voormalige boegbeeld van de wijk.

,,Een vredesstichter”, wordt er achter in de kleine zaal geroepen. Tonnie belichaamde de waarden van de wijk: jezelf zijn, ook al kwam de burgemeester langs, eerlijk en oprecht, recht voor de raap, een groot hart. Het ging er wel eens ruig aan toe, maar vechtersbazen dronken even later een biertje. Knus, puur, vertrouwd, een gemeenschap waar de mensen elkaar kenden, waar de deur altijd openstond. Waar je niet om hulp vroeg, maar hulp kreeg.

Hoe anders is dat nu, met de vernieuwing die de wijk door herstructurering heeft ondergaan. De huizenprijzen zijn gestegen, veel mensen zijn vertrokken. Nieuwkomers, of studenten, missen die binding van weleer. De Vries: ,,We moeten op zoek naar een nieuwe ziel, maar daarvoor moet je de oude ziel wel kennen.”

Representanten van de ziel van Kamperpoort zitten er genoeg, op deze avond in het Buurthuis, het lijkt wel een reünie. De getoonde foto’s zetten aan tot verhalen uit de oude doos. Wiechertien Kölker-de Leeuw (87) is opgegroeid in de Kamperpoort, maar is voor de liefde verhuisd naar de Bollebieste. Ze is hier met kleindochter Nancy Kölker. ,,Ik woon in zuid, ken de wijk vooral via mijn moeder en oma, die hier zijn opgegroeid.”

Zodoende kent ze de waarden van de oude volkswijk. ,,Zoals het brengen van een pannetje soep naar de buurvrouw”, vertelt Nancy. Oma Wiechertien komt na 65 jaar speciaal voor deze avond terug naar de wijk van haar jeugd. Ook Jan Koridon (82) is voor de liefde verhuisd naar de Bollebieste, hij heeft de Kamperpoort verlaten op zijn 26ste. Maar een Kamperpoorter blijf je voor het leven, zegt hij ,,Er woonden prachtige figuren, ik kan er zoveel over vertellen”, zegt Koridon. ,,Als je iemand uit die tijd spreekt, is het weer net als toen. Je omhelst elkaar, geeft elkaar een kus.”

Dankzij het rooms-katholieke karakter van de wijk – carnaval is er populair en één groot weerzien voor oud-wijkbewoners – waren grote gezinnen geen uitzondering. ,,En ze werden allemaal naar elkaar vernoemd”, vertelt een bezoeker. ‘Van wie bin ie ‘r ene’, was er een gevleugelde uitspraak. De vraag is of iets van die oude ziel kan worden behouden, houdt Minke de Vries het zaaltje voor. De kenmerken van de oude Kamperpoort zijn her en der nog te zien, reageert een bezoeker. ,,Er zijn een paar huisjes aan de Lijnbaan waar een bankje aan de gevel is vastgemaakt, zoals mensen vroeger in de deuropening stonden. Daar is onder invloed van de bewoners voor gekozen.”

Aan de rand van de vernieuwde wijk is gekozen voor hoogbouw, weer helemaal niets des Kamperpoorts. ,,Voor mensen die op het centrum gericht zijn”, verklaart de man. Om de ziel van de Kamperpoort te behouden, dienen de zielskenmerken zichtbaar te worden gemaakt, stelt De Vries, en ontmoeten oude en nieuwe bewoners elkaar. Een mooie uitdaging.